Overledenen zoals Mitch Henriquez en Umaru Sesay komen niet voor in de cijfers, omdat er geen publieke cijfers zijn over dodelijke slachtoffers van fysiek geweld door de politie.
Gepubliceerd: 24 Aug 2016
De Rijksrecherche is een landelijke opsporingsdienst die zich als doel heeft gesteld onderzoek te doen naar (gewelds)incidenten waarbij de politie als partij is betrokken. Denk hierbij aan schietincidenten maar ook overige geweldsconfrontaties met ernstig letsel of dood tot gevolg.
Zo onderzocht de Rijksrecherche in de eerste helft van 2016 15 schietincidenten met daarbij 3 dodelijke slachtoffers. Hier vind je de cijfers over schietincidenten tussen 2010 en 2015. Dit zijn kale cijfers die geen inzicht geven in de beoordeling daarvan. Via de website van de politie vind je informatie over toepassing van geweld over 2014 en 2015,maar daarin staat niets over dodelijke slachtoffers.
De Rijksrecherche, de politie noch het OM publiceren cijfers over doden door toedoen (of nalaten) van de politie, anders dan met een vuurwapen. Dit betekent: bij aanhouding, bij transport of in de cel. We weten niet of deze gevallen allemaal onderzocht door de Rijksrecherche. Hoe vaak gebeurt dat wel of niet, en hoe wordt het beoordeeld? Hier wordt alleen niet over gepubliceerd. De cijfers zijn dus onbekend: dark numbers.
Controle Alt Delete eist onmiddellijke openheid, zodat zaken zoals het overlijden van deze Haagse man van 73, een Poolse man in Geldrop, een man uit Dordrecht en ook de zaken van Mitch Henriquez en Umaru Sesay zichtbaar worden in publieke statistieken. Er moet jaarlijks publieke externe data gepubliceerd worden over dodelijke slachtoffers door fysiek gebruik van geweld door de politie. De politie moet hierover publiek verantwoording afleggen. Ook moet de politie de de huidskleur en afkomst van slachtoffers registeren. Dat inzicht is nodig, gegeven de zorgen over etnisch profileren en politiegeweld, met name onder burgers met een migrantenachtergrond.
"De melding, registratie en beoordeling van een geweldsaanwending door opsporingsambtenaren is landelijk niet eenduidig ingericht." Klinkt hard, maar dat zegt de politie zelf. Als de politie niet goed registreert en analyseert, hoe leert de politie dan om bij de taakuitvoering het aantal (dodelijke) slachtoffers tot een minimum te beperken?
Tot slot: wat was er gebeurd als er bij de dood van Mitch Henriquez en Umaru Sesay geen getuigen waren geweest? Die vraag is gerechtvaardigd, omdat in beide gevallen getuigenverklaringen en officiële persberichten ver uiteen lopen en in de zaak van Mitch zelfs aantoonbaar werd gelogen.
Tijd voor transparantie.